جهان ز روزِ ازل خاطری مکدّر داشت           همیشه شوقِ رسیدن به روزِ محشر داشت
خـبـر نداشت که باید بـمانـد و باشد...           خبر نداشت، زمین اشتیاقِ حیدر داشت

گذشت تا که رسید آن شبِ پُر از معنا           جنابِ بنتِ اسد، میوه‌ای معطّر داشت
ندا رسید که:داخل شو، خانه خانۀ توست           برو که کعبه برای وجودِ تو« دَر» داشت
مـیـانِ خـانۀ کعـبـه چه ازدحـامی بود           طواف کردنِ آنها، مَطافِ بهتر داشت
چــنـان تــولّــدِ او بـا اهـمـیـت بوده...           برای آمدنـش کعـبه هم ترک برداشت
به دستِ حضرتِ خاتم نشست، حضرتِ ماه           نگـاهِ مهـرِ رسـول، آیـنه برابـر داشت
صدای قلبِ علی با نبی هماهنگ است           از این به بعـد، یتـیمِ مدینه یاور داشت